Pracownia Otwierania Kultury Menu

Muzeum Narodowe Nowej Zelandii

Pracownię Otwierania Kultury
prowadzi Centrum Cyfrowe

Muzeum Narodowe Nowej Zelandii (Te Papa Tongarewa) jest niezwykle ciekawą instytucją – nie tylko ze względu na swoją kolekcję, ale także postawę wobec lokalnej społeczności. W miejscach naznaczonych przeszłością kolonialną często trudno zbudować relację pomiędzy instytucją (zwłaszcza taką o europejskim rodowodzie) a jej społecznym otoczeniem. Często także lokalna społeczność nie czuje się reprezentowana w muzeum (zarówno w jej kolekcji, jak i na wystawach) lub – co gorsza – sposób, w jaki jest reprezentowana budzi jej sprzeciw. Te Papa Tongarewa szczyci się tym, że jego sukces tkwi w tym, że udało im się uniknąć obu pułapek. Jego poprzednia dyrektorka, Jette Sandahl, znana jest ze swojego zaangażowania w tworzenie partycypacyjnych instytucji kultury (zasłynęła między innymi stworzeniem pierwszego na świecie Muzeum Kobiet oraz reformą Muzeum Miejskiego w Kopenhadze).

Mitre Peak, Milford Sound II: http://collections.tepapa.govt.nz/Object/603285

Obecnie, nowozelandzkie muzeum na na swoim koncie kolejny krok naprzód – tym razem w kierunku społeczności globalnej. Te Papa Tongarewa dołączyło do grona instytucji Open GLAM (Galleries, Libraries, Archives Museums) i otworzyło dostęp prawny do swoich cyfrowych zasobów. 30 000 zasobów (do których muzeum nie ma pełnych praw) jest teraz udostępniach na zamkniętej, lecz pozwalającej na kopiowanie licencji CC BY-NC-ND, kolejne 17 000 zostało udostępnionych do domeny publicznej.  Chociaż nie są to zasoby, które liczebnością mogłyby konkurować z cyfrowymi kolekcjami Biblioteki Brytyjskiej czy holenderskiego Rijksmusuem, znajduje się wśród nich wiele oryginalnych utworów, których nie znajdziemy w europejskich muzeach.

Co prawda, strona muzeum nie oferuje możliwości filtrowania po prawach (co pozwalałoby nam wyszukiwać tylko zasoby, które możemy swobodnie wykorzystać), jednak jej twórcom należy się ukłon za dbałość o rozbudowane opcje wyszukiwania zaawansowanego oraz świetne kolekcje tematyczne czy techniczne (np. według technik rysunku i malarstwa). Bardzo przydatne jest też proste wytłumaczenie zasad działania licencji Creative Commons i domeny publicznej przed pobraniem, co sprawia, że użytkownik dostaje przejrzysty komunikat na temat tego, co wolno mu zrobić z obrazem, który zapisuje na swoim dysku. Co równie istotne, nie trzeba się logować! Opcjonalnie natomiast można odpowiedzieć na pytania o to, jak wykorzystamy grafiki i zdjęcia z kolekcji, dzięki czemu muzeum może gromadzić wiedzę na temat tego, w jakim celu odbiorcy wykorzystują udostępniane przez nie zasoby.

Pracownię Otwierania Kultury
prowadzi Centrum Cyfrowe