Odkąd muzea i inne instytucje kultury zaczęły w swojej działalności programowej w coraz większym stopniu uwzględniać potrzeby, odbiorców, zakładając jednocześnie, że ta działalność będzie przez nich współtworzona (w ramach tak zwanych modeli partycypacyjnych), coraz bardziej istotne staje się pozyskiwanie i gromadzenie wiedzy na temat publiczności, która je odwiedza. Rozwój publiczności (ang. audience development) zakłada, że odbiorcy zmieniają się i wzrastają wraz z instytucją, a wiedza i zrozumienie (zmieniających się) potrzeb odwiedzających są kluczowe dla tego, by proponowane przez instytucję programy działania były satysfakcjonujące dla obu stron.
Badania publiczności stale znajdują nowe zastosowanie, wykraczające poza ewaluację bieżących działań, dostarczanie informacji niezbędnych do zaprojektowania dalszej aktywności czy mierzenie satysfakcji i rozpoznawanie potrzeb odbiorców. Krytyczne badania publiczności starają się także uchwycić bardziej złożone problemy. Na przykład to, w jaki sposób dane przeżycie wynikające z obcowania z kulturą może wpływać na kształtowanie światopoglądu, zmianę postaw lub zachowań. Badanie publiczności może zatem oznaczać stawianie pytań dotyczących szerokiego zakresu zagadnień i poszukiwanie odpowiedzi przy użyciu różnych metod.
Badania są także cenne, gdy instytucja tworzy i ewaluuje swoją strategię cyfrową. Jakiś czas temu inicjatywa Laboratorium muzeum, współtworzona przez Aleksandrę Janus z naszego zespołu Otwartej Kultury, przygotowała krótki przewodnik-narzędziownik po badaniach publiczności. Udostępniamy go poniżej i polecamy jako wprowadzenie do tematu.
Pobierz narzędziownik
Pełną publikację, z której pochodzi narzędziownik można znaleźć tutaj.